Saturday, January 30, 2010

HIKBI NG PUSO

Bakit nga ba minsan ay kailangang magpaalam kahit alam mong hindi mo siya dapat iwan?

May lungkot na dala ang bawat paghihiwalay.
May aral na mapupulot sa bawat paglisan.
May kirot sa puso ang pamamaalam.
May pilat na makikita sa mga iniwan.

Sa mahabang panahon ng ating pinagsamahan
Masaya man o malungkot, ikaw laging kaagapay
Sa aking pag-iyak , ikaw ay kasabay
Sa aking galak, ngiti mo’y kay tunay.

Nasanay akong lagi kang nanjan
Bagaman hindi madalas ang usapan
Damdamin ng isa’t isay nararamdaman
Ala mang mamutawi sa ating bibig
Naririnig kabog ng bawat dibdib.

Hindi mo man arok, malaki ang iyong iiwan
Mga taong binigyan mo ng pagkakataong sarili’y mapatunayan
Mga taong nung una’y tuldok lamang at ordinaryo
Ngayo’y nagkapangalan at napatunayang kayang lumaban sa mundo.

Naaalala mo pa ba mga panahong ako’y tulala
Tuliro, hirap, magulo sa dami ng problema
Damdami’y napayapa ng iyong mga salita
Kalooba’y nakalma, mga luha sa mata’y napalis na.

Hinding hindi ko malilimutan kay tamis mong himig
Habang tinatawag pangalan ko ng may pangungulit
MARIA CRISTINA FALLS! Yan ang iyong bansag sa akin
Unique ika nga... Nakakatuwa, kay sarap dinggin.

Kasama kitang bumuo ng pangarap para sa aking mga anak
Kasama kitang nalulungkot pag sila’y may karamdaman
Ang mga pagliban dahil sa mga anak iyong naiintidihan
Lagi mong sinasabing “AKO’Y NANAY DIN NAMAN.”

Mabigat sa puso ang iyong pamamalaam
Sapagkat ikaw ay bahagi na ng aming buhay
Ma mi miss ko ang pangalan kong iyong tinatawag
Hahanap hanapin din namin makulit mong halakhak.

CJN, nakaukit sa puso ko iyong pangalan
Tatandaan ko lahat ng iyong pangaral
Magiging mabuti akong ina
Kahit lagpak ako bilang asawa.

Muli, nais kong iparating sayo aking pasasalamat
Sa lahat ng iyong payo, patnubay at gabay
Maswerte ako at sa buhay kong ito
Nagkaron ako ng bahagi sa buhay mo.

Malalayo ka man sa amin, ito’y pampisikal lang
Alam naming sa iyong puso kami pa din ay nandiyan
Patuloy ka nawang basbasan ng Diyos sa iyong kabutihan
Tayo’y magkikita pa din balang-araw mahal kong kaibigan.

No comments:

Post a Comment